English|Português|Deutsch

Ode (ʺO rastro breve que das ervas molesʺ)

Ricardo Reis

Presença 10, 15 de março de 1928, p. 2.

  • ODE

    O rastro breve que das hervas molles
    Ergue o pé findo, o écho que ôco côa,

    A sombra que se adumbra,


    O branco que a nau larga —


    Nem maior nem melhor deixa a alma às almas,
    O ido aos indos. A lembrança esquece.

    Mortos, inda morremos.


    Lydia, somos só nossos.


    Ricardo Reis.

  • ODE

    O rastro breve que das ervas moles
    Ergue o pé findo, o eco que oco coa,

    A sombra que se adumbra,


    O branco que a nau larga —


    Nem maior nem melhor deixa a alma às almas,
    O ido aos indos. A lembrança esquece.

    Mortos, ainda morremos.


    Lídia, somos só nossos.


    Ricardo Reis.